Օֆիոլիթ (հուն․՝ όφις — օձ և λίθος — քար), գերհիմքային և հիմքային ինտրուզիվ, էֆուգիվ և նստվածքային ապարների կոմպլեքս։ «Օֆիոլիթ» տերմինն առաջին անգամ կիրառել է շվեյցարացի գիտնական Գ․ Շտայնմանը (G․ Steinmann) 1905 թվականին։
Սովորաբար օֆիոլիթների առաջացումը կապում են գեոսինկւինաչների ձևավորման նախնական փուլերի ընթացքում մագմատիզմի դրսևորման հետ։ Օֆիոլիթների ուսումնասիրությունը կարևոր է մի շարք օգտակար հանածոների (քրոմ, նիկել, պլատին, ոսկի, սնդիկ և այլն) հանքավայրերի բացահայտման նպատակով։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։