Մարմինը կողքերից մի փոքր սեղմված է, երկարությունը՝ 7-8 (երբեմն՝ մինչև 15) սմ զանգվածը՝ մինչև 40 գ և ավելի։ Բերանը դնչի ծայրին է՝ դեպի վեր ուղղված թեք կտրվածքով, ստորին ծնոտը վերինից Երկար է։ Փորային լողակների և հետնալողակի միջև կա ողնուց, որը հիմնականում պատված է թեփուկներով։ Պոչային լողակը մկրատաձև է, որի ստորին բլթակը վերինից մի փոքր երկար է։ Թեփուկները մանր են, կողագծում՝ 47-64 հատ։ Մեջքային լողակում կա 10-11 ճառագայթ, հետևալողակում՝ 13-17։ Ալանային ատամները երկշարք են։ Մեջքը և գլխի վերին մասը կեղտոտ դեղնականաչավուն են՝ արծաթագույն նրբերանգով։ Կողքերը արծաթափայլ են, փորիկը՝ արծաթասպիտակ։ Կենդանի ձկների կողքերի վերին մասով ձգվում է լավ արտահայտված մոխրասև շերտ, որի վերին մասում, որոշակի լուսավորության դեպքում, ի հայտ է գալիս կանաչաոսկեգույն Մեկ այլ շերտ։ Մահացած ձկների կողքերը դառնում են արծաթավուն՝ առանց սև շերտի։ Մեջքային և պոչային լողակները մոխրագույն են, կրծքային, փորային լողակները և հետևալողակը՝ հաճախ անգույն։ Աչքի ծիածանաթաղանթը սպիտակաարծաթավուն է։
Սեռահասուն է դառնում 1-2 տարեկանում։ Աեռ. Երկձևությունը թույլ է արտահայտված։ Արուներն էգերից փոքր են ու ցածրամարմիև՝ ավելի երկար զույգ լողակներով։ Բազմացման շրջանում նրանց գլխի և լողակների վրա հայտնվում է «մարգարտյա» ցան։ Բազմանում է գարնանը և ամռանը (կախված ջրի ջերմաստիճանից)։ Բեղունությունը հասնում է մինչև 8 հազար ձկնկիթի։ Ապրում է վտառներով։
Կենդանակեր է։ Անվում է մանր անողնաշարավորներով (միջատներ, նրանց թըրթուրները, ջրային իշուկներ, ջրալվեր և այլն), երբեմն՝ ջրային բույսերով, նաև ձկնկիթով ու ձկների թրթուրներով։ Արդյունաբերական նշանակություն չունի։
Հայաստանում տարածված է Արաքս, Մեծամոր, Հրազդան, Արփա, Ախուրյան, Քասաղ, Եղեգիս, Որոտան գետերում և նրանց ջրերով սնվող արհեստական լճակներում ու ջրանցքներում։ Ավելի հաճախ հանդիպում է գետերի արագահոս տեղամասերում։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական տարբերակը վերցված էՀայաստանի բնաշխարհ հանրագիտարանից, որի նյութերը թողարկված են Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թույլատրագրի ներքո։
