Ցիցինի անվան Մոսկվայի գլխավոր բուսաբանական այգի

Ցիցինի անվան Մոսկվայի գլխավոր բուսաբանական այգի
Տեսակ	բուսաբանական այգի, Ռուսաստանի հատուկ պաշտպանվող տարածք, գիտահետազոտական ինստիտուտ և ճարտարապետական հուշարձան
Կազմված է	Rosarium (Moscow Botanical Garden of Academy of Sciences)?
Երկիր	Ռուսաստան
Վարչատարածք	Ostankinsky District?
Հիմնվել է	1945, ապրիլի 14
Մակերես	ընդհանուր՝ 361 հա զբոսայգի՝ 52 հա ; ցուցադրություններ՝ 150,4 հա ; կաղնու անտառներ՝ 52 հա;
Անվանված է	Nikolay Tsitsin?
Սեփականատեր	Ռուսաստանի գիտությունների ակադեմիա և ԽՍՀՄ գիտությունների ակադեմիա
Կառավարում	ՌԴ գիտությունների ակադեմիա
Հանրային մատչելիություն	այո

ՌԴ ԳԱ Ցիցինի անվան Մոսկվայի գլխավոր բուսաբանական այգի, Եվրոպայի ամենամեծ բուսաբանական այգին^[2], որն ունի բույսերի ամենահարուստ հավաքածուն գրեթե բոլոր մայրցամաքներից և կլիմայական գոտիներից։ Հիմնադրվել է 1945 թվականի ապրիլի 14-ին։ Առաջին տնօրենը եղել է Նիկոլայ Ցիցինը։

Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մոսկվայում բուսաբանական այգու ստեղծման որոշումը կայացրել է Ժողովրդական կոմիսարների խորհուրդը 1945 թվականի հունվարի 21-ին, որը նվիրվել է ԽՍՀՄ գիտությունների ակադեմիայի 220-ամյակին և նշանավորել խաղաղ ստեղծագործական կյանքի նոր դարաշրջան Հայրենական մեծ պատերազմից հետո։ Գլխավոր բուսաբանական այգու հիմնադրման օրը համարվում է 1945 թվականի ապրիլի 14-ը։

Այգու հավաքածուն ընդգրկում է 8220 կենսաբանական տեսակ և 8110 ֆորմայի ու սորտի բույսեր, ընդհանուր 16 330 տաքսոն։ Հիմնական հավաքածուի և լանդշաֆտային ժամանակակից ճարտարապետության մեթոդներով ստեղծվել են ՌԴ բնական ֆլորայի, նախկին ԽՍՀՄ, դենդրարիումի, արևադարձային, մերձարևադարձային, դեկորատիվ բույսերի և մշակաբույսերի բուսաբանական ցուցադրություններ։

2014 թվականի ամռանը բնակարանա-կոմունալային և հանրային աշխատանքների հարցերով Մոսկվայի փոխքաղաքապետ Պյոտր Բիրյուկովը հայտարարել է, որ Տնտեսական նվաճումների ցուցահանդեսը (ВДНХ) կմիավորվի բուսաբանական այգու և Օստանկինո զբոսայգու հետ^[3]։

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Главный ботанический сад им. Н. В. Цицина — музей живой природы / А. С. Демидов, З. Е. Кузьмин, В. Г. Шатко. Научный совет РАН по изучению и охране культурного и природного наследия. — М.։ ГЕОС, 2007. — 64 с.