1475 թվականին ՄոլդովայիիշխանՇտեֆան Մեծը Վասլույի մոտ ջախջախել է Սուլեյման փաշայի 120 հազարանոց թուրքական բանակը։ Մոլդովայիիշխանության առաջին հայկական գաղթավայրերից մեկը եղել է Վասլույ (հայերն անվանել են վասլով)։ 1418թվականինԼեհաստանիցՄոլդովա գաղթած հայերի (3 հազար ընտանիք) որոշ մասը հաստատվել է Վասլույում՝ ստվարացնելով գաղթավայրը։ Զբաղվելով սանտրով և արհեստագործությամբ՝ հայերը նպաստել են վասլույի տնտեսության զարգացմանը։ Վասլույի մոտ հիշատակվում են Արմենեշտ գյուղը, Պլատոուլ Արմենիլորը (Հայկական սարահարթ), Յազուլ Արմենիլորը (Հայկական լիճ) տեղանունները։ Հայերը տարբեր ժամանակներում կառուցել են երեք եկեղեցի (չեն պահպանվել)։ Ճիզվիտ քարոզիչ Մարկուս Բանդինին վկայում է, որ 1648թվականին Վասլույն ունեցել է 100 տուն հայ բնակիչ։ 1672թվականին գաղթավայրը նոսրացել է՝ կապված Մոլդովայից Տրանսիլվանիա հայերի խոշոր գաղթի հետ։ Սակայն վկայություններ կան, որ 18-րդ դարիհայերի քանակը կրկին աճել է Վասլույում։ Նրանք ունեցել են քաղաքային ինքնավարություն, քաղաքապեւո (1701թվականին հիշվում է Բոգդան կամ Աստվածատուր քաղաքապետը), ծերերի խորհուրդ և դատարան։ Հավանաբար Վասլոիյի հայկական գաղթավայրը գոյատևել է մինչև 19-րդ դարի սկիզբը։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 11, էջ 294)։
Ռումինիա
