Սևաճակատ շամփրուկ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Սևաճակատ շամփրուկ
Lanius minor

Սևաճակատ շամփրուկ (Lanius minor), շամփրուկների ընտանիքին պատկանող թռչուն։

Արտաքին կառուցվածք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սևաճակատ շամփրուկի ճակատը և կտուցի հիմքից դեպի ծոծրակը տարածող բեզանման շերտերը սև են։ Գլխի վերին մասը, ծոծրակը և մեջքը՝ բաց մոխրագույն, թևերը՝ սև՝ լայնակի սպիտակ շերտով, որը թռիչքի ժամանակ ավելի լավ է երևում։ Պոչը սև է, եզրային փետուրները՝ սպիտակ, որովայնը սպիտակ է՝ վարդագույն երանգով։ Կտուցի ծայրը սուր է և կեռ, ինչպես գիշատիչ թռչուններինը։ Քաշը՝ 47-53 գ, թևի երկարությունը՝ 113-125 մմ։

Կենսակերպ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հայաստանում բնադրվող, չվող թռչուն է։ Գարնանը վերադառնում է ապրիլի վերջին-մայիսի սկզբին, աշնանը չվում է օգոստոս-սեպտեմբերին։ Չվում է առանձնյականերով։ Գերադասում է բնակվել այգիներում, խուսափում է անտառներից, հաճույքով բնակվում է բաց տարածություններում, որտեղ կան դաշտապաշտպան ծառաշերտեր։ Լայն տարածված է կիսաանապատների և լեռնային տափաստանների գոտում՝ Արարատյան հարթավայրում, Վայքում, Զանգեզուրում և այլուր։

Բնադրում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բնադրվում է մայիսից մինչև հուլիս, բույնը սարքում է օշինդրի ցողուններից և տեղադրում ծառերին՝ 2-10 մետր բարձրության վրա։ Դնում է 3-7 ձու՝ սպիտակ կամ թույլ կանաչավուն երանգով, մանուշակագույն պտերով։ Թխսակալում է էգը՝ 15-16 օր, ձագերը փետրավորված են լայնակի ալիքավոր շերտերով։

Սննդառություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սնվում է բզեզներով և այլ անողնաշարավոր կենդանիներով։ Երբեմն որսում է նաև մանր կրծողներ։

Տարածվածություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տարածված է միջին և հարավային Եվրոպայում, Փոքր Ասիայում, Իրանում[1]։

Աղբյուրներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. Մ. Ս. Ադամյան (1988). Հայաստանի թռչունները. Երևան: «Արևիկ». էջ 33.