Ծնվել է 1943 թվականի դեկտեմբերի 8-ին։ Շատ երիտասարդ տարիքում Ջիմը արդեն կարդացել և ուսումնասիրել է Ֆրիդրիխ Նիցշե, Զիգմունդ Ֆրոյդ և Ուիլյամ Բլեյք։ Ինքն իրեն հաճախ անվանել է Մողես Արքա (The Lizard King)։ Մահացել է 1971 թվականի հուլիսի 3-ին Փարիզի իր բնակարանում սրտի աշխատանքի խափանման պատճառով։ Երկրպագուները նրան ճանաչում են նաև «Mr. Mojo Risin'» և «King of Orgasmic Rock» անվանումներով:
«Rolling Stone» ամսագիրը նրան ներառել է բոլոր ժամանակների 100 մեծագույն երգիչների ցանկում 47-րդ տեղում: Իսկ «Classic Rock» ամսագիրը 50 լավագույն ռոք երգիչների շարքում նրան հատկացրել է 22-րդ հորիզոնականը: Մորիսոնը համարվում է ռոք երաժշտության պատմության մեջ ամենախարիզմատիկ կերպարներից մեկը, BBC News,Հունվար 31, 2007:
Մահ: 1971 թվականի մարտին Ջիմ Մորիսոնը միացավ Պամելային, որը Փարիզում էր: Նրանք բնակարան վարձեցին և այդ ժամանակվանից սկսած զբոսնում էին քաղաքով և հիանում ճարտարապետությամբ: Մորիսոնն այս ժամանակ ազատվեց իր մորուքից և մի քանի կիլոգրամ էլ նիհարեց: Նրա վերջին ձայնագրած երգը «Orange County Suite» էր: Մորիսոնը մահացավ նույն թվականի հուլիսի 3-ին իր բնակարանում, ավելի կոնկրետ` իր լոգարանում: Ըստ բոլոր հայտնի լուրերի` նա մահացած գտնվել է հենց Կուրսոնի կողմից: Բժշկական հետազոտությունները պարզեցին, որ մահը չէր կարող ոճրագործության պատճառ լինել, և այդ իսկ պատճառով չկատարվեց դիահերձում:
Չնայած սրան մահվան իրական պատճառները մինչև օրս էլ պարզված և լուսաբանված չեն, և ոմանք շարունակում են պնդել, թե Ջիմին սպանել են կամ էլ թե նա դեռ ողջ է: Կուրսոնը պնդում էր որ Ջիմը մահացել է հերոինի և կոկաինի չարաշահումից: Դանի Սուրջեմանը նաև նշում է, որ այդ ժամանակ Կուրսոնը շատ վարկածներ էր բերում Ջիմի մահվան մասին, նա նույնիսկ ասել է, որ ինքն է սպանել Մորիսոնին և որ ինքը մեղավորություն ունի նրա մահվան մեջ: Ալայն Ռոնեյն էլ նշել է որ Կուրսոնը տեսնելով Ջիմին մահվան շեմին (հերոինի պատճառով) չի զանգահարել շտապ օգնություն այլ փոխարենը թողել է, որ Ջիմը արյունահոսելով մահանա:
Ռոնեյը խոստովանել է նաև, որ օգնել է ծածկել և պահել բոլոր փաստերը Մորիսոնի մահվան մասին: «No One Here Gets Out Alive» գրքում Սաջերմանը և Հոպկիսնը գրում են որ Ռոնեյն ու Ագնես Վարդան ասել են թե Կուրսոնը ոստիկանությանը իր տված ցուցմունքների մեջ խաբել է և նշել թե իբր Ջիմը ոչ մի տեսակի թմրադեղ չի օգտագործել: Հոպկինսը նշում է նաև որ Ռոնայն ու Վարդան այս խոստովանությունը արել են Մորիսոնի մահվանից քսան տարի անց միայն: Ռոնայն ու Վարդան գնացել են Կուրսոնի մոտ անմիջապես Ջիմի մահանալուց հետո և նա նրանց ասել է թե նրանք երկուսով թմրադեղ են օգտագործել երկար ժամանակ խմելուց հետո, Ջիմը սկսել է հազալ ու արյուն թքել և որոշել է լոգանք ընդունել: Եվ երբ նա գիշերվա ընթացքում որոշել է խոսել Մորիսոնի հետ Մորիսոնը նրա բացականչություններին չի պատասխանել, և Կուրսոնը բժիշկ է կանչել: Սաջերմանը և Հոպկինսը նշում են նաև, որ Մորիսոնը երկար տարիներ ծխելու և ալկոհոլի չարաշահման հետևանքով տառապել է բրոնխիալ ասթմայով:
Ջիմը, ինչպես արդեն նշել ենք, մահացել է 27 տարեկանում վաղ առավոտյան 1971 թվականի հուլիսի 3-ին Փարիզի իր բնակարանի լոգարանում: Խմբի մենեջեր Բիլ Սիդսոնը այդ ժամանակ եկել է Փարիզ Լոս Անջելեսից, սակայն նրան չի հաջողվել տեսնել Ջիմի դիակը: Միակ մարդը, բացի Պամելայից ով տեսել է Ջիմի դիակը եղել է բժիշկ Մաքս Վեզելը, որը հիմա մահացած է: Մաքս Վեզելը սակայն երբեք ոչ մի հարցազրույց չի տվել և միայն պնդել է այն, որ Ջիմը մահացել է բնական մահով, ավելի կոնկրետ սրտի աշխատանքի խափանման պատճառով, դրա համար էլ նույնսիկ դիահերձում չի կատարվել:
«Daily Mail»-ի հոդվածում բավական քիչ բաներ էին փոխվել: Ենթադրաբար Ջիմ Մորիսոնը մահացել է Փարիզի գիշերային ակումբներից մեկի լոգարանում: Երգչուհի՝ Մարիան Ֆեիտֆուլը երդվել է չխոսել այդ իրադարձությունների մասին, որը դրդեց նրան չափից դուրս շատ քանակի թմրանյութերի օգտագործման: Ջիմը դիլերների մոտից գնել էր հերոին իր ընկերուհու՝ Պամելա Կուրսոնի համար: Ջիմ Մորիսոնը երբեք չի ընդունել հերոին ԱՄՆ-ում, քանի որ նա ունեցել է ուժեղ ատելություն թմրանյութերի և ասեղների հանդեպ: Հենց ի՞նչ է Մարիան Ֆեիտֆուլը տեսել: Այսպիսով ինչու՞ Ջիմը սկսեց օգտագործել հերոին Փարիզում: Եվ եթե նա չափից շատ ներարկված էր , ապա ինչու՞ նրա նման խորհրդավոր երգիչները երդվեցին չխոսել այդ գիշերվա միջադեպից, ինչն էլ հանգեցրեց նրա մահվան: Ապա ինչու՞ այդ իրադարձությունները ի հայտ եկան գլոբալ մամուլում մի քանի շաբաթ անց: Այսպիսով իրականում ի՞նչ է տեղի ունեցել Ջեյմս Դուգլաս Մորիսոնի հետ: Եվ ով էր Ամերիկյան The Doors ռոք խմբի բանաստեղծը և երգիչը և ինչի՞ կողմնակիցն էր նա: Սա մի հատված է 1970 թվականի Լիզի Ջեյմսի հետ զրույցից:
Շատ հավանական է, որ սիոնիստ հրեաներն են սպանել Ջիմ Մորիսոնին` վրեժ լուծելով նրա հորից այն պատճառով, որ նրա հայրը դեմ էր Իսրայելին և ցանկանում էր գրոհել այդ երկրի վրա: Ջիմ Մորիսոնի մահը հաղորդվել է միայն վեց օր անց նրա մահվան օրվանից, միգուցե սիոնիստները առևանգել են նրան որպեսզի ստիպեն Ծովակալ Մորիսոնին փոխել իր կարծիքը: Այնուամենայնիվ ինչ որ բան սխալ ընթացք է ստացել և նրանք որոշել են սպանել Ջիմին:
Կան նաև կարծիքներ այն մասին, որ սիոնիստները սպանել են նրան, վախենալով նրա ազատ և վայրի բնավորությունից: Միգուցե նրանք մտածել են, որ այլևս չեն կարող ղեկավարել նրան և սպանել են նրան, որպեսզի ազատվեն մեկից, ով հաստատապես բավական քաջություն ուներ բացահայտելու և մերկացնելու հրեա ոճրագործներին և նրանց կատարած ոճրագործությունները:
Սիոնիստները նշում են, որ Ջիմ Մորիսոնը և Ծովակալ Ջորջ Մորիսոնը լավ հարաբերությունների մեջ չէին գտնվում: Չնայած դրան նրանք երկուսով պայքարում էին մի ընդհանուր թշնամու դեմ՝ սիոնիստ հրեաների:
Շատերը նշում են, որ Մորիսոնի հուղարկավորությունը շատ անշուք է եղել և միջոցառմանը մասնակցել են՝ Ալայն Ռոնեյը, Պամելա Կուրսոնը, Ագնես Վարդան, Բիլ Սիդոնսը և Մորիսոնի կանադացի անձնական քարտուղար Ռոբին Վերթլը: Շատերը մինչև հիմա չեն հավատում, որ Մորիսոնը ընդհանրապես մահացել է: Նա թաղված է Փարիզի Պեր Լաշեզ գերեզմանոցում: Եվ նրա հարևանությամբ են գտնվում աշխարահռչակ գրողներ Օսկար Ուայլդի և Օնորե դը Բալզակի գերեզմանները:
Light My Fire Այս երգը ձայնագրվել է 1966 թվականի օգոստոս ամսին, և թողարկվել է 1967 թվականի հունվար ամսվա առաջին շաբաթվա ընթացքում խմբի առաջին ստուդիական ալբոմում։ 1967 թվականի հունիսի մեկին լույս է տեսել երգի սինգլ տարբերակը և երեք շաբաթով գլխավորել է Ամերիկայի «Billboard Hot 100»-ի չարթերը, և մեկ շաբաթով էլ գլխավորել է «Cash Box Top 100»-ի չարթերը։ Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներում վաճառվել է սինգլի ավելի քան 1,000,000 օրինակ, երգը նաև համարվում է խմբի ամենահաջողված երգը և «Rolling Stone» ամսագիրը այն ներառել է իր 500 լավագույն երգերի ցանկում հատկացնելով երգին 35-րդ հորիզոնականը։
Երգի բառերը և երաժշտությունը գրվել է խմբի կիթառահար Ռոբի Կրիգերի կողմից, սակայն Ջիմը ավելացրել է «Our love become a funeral pyre» տողը, որը բացակայում էր երգում։ Ռոբին նշել է իր տված հարցազրույցներից մեկում, երբ Ջիմը գրեց այդ տողը նա ասաց նրան, Ջիմ դու ամեն ինչ կապում ես մահվան հետ։ Այս խոսքերին Մորիսոնը պատասխանել է հետևյալ կերպ «որտեղ կա կյանք, այնտեղ կա մահ»։ Իսկ Ռոբին վերջում նշում է, որ Ջիմը ճիշտ էր։ Ձայնագրումից ի վեր երգը կատարվել է խմբի համարյա բոլոր համերգների ժամանակ թե Ջիմի հետ և թե նրա մահվանից հետո։
Մորրիսոնն առաջին երգիչն էր, ով ձերբակալվել է բեմի վրա ամենաքիչը 2 անգամ։ Նրան ձերբակալել են ոստիկաններին սադրանքի ենթարկելու և նրանց հասցեին անպատիվ խոսքեր ասելու համար։ Նա մտնում է այսպես կոչված «27 ակումբի» մեջ, որի առաջին անդամները ինքը, Ջիմի Հենդրիքսն ու Ջոպլինն էին։ 1967 թվականին քիչ էր մնում որ նա նկարահանվի «Ես տղամարդ եմ» էրոտիկ ֆիլմում, սակայն The Doors-ի ղեկավարությունը նրան հետ պահեց։ Նա այն առաջին 10 մարդկանցից է, ովքեր «Rolling Stone» ամսագրի կազմին են հայտնվել։ Նա 5-րդ համարի կազմին էր։ Նա նաև նույն ամսագրի շապիկին ամենաշատ անգամներ հայտված մարդկանց ցանկում է, նա ամսագրի շապիկին հայտնվել է 7 անագամ։ Մորիսոնը իր ուղին սկսելու սկզբում ամենևին չի հետաքրքրվել երաժշտությամբ։ Նա նախընտրել է կինոն։
Մորիսոնի ստեղծագործությունների հիմնական թեման մահն էր։ Ամեն ինչ սկսվել էր նրա մանկությունից։ Փոքր հասակում Մորիսոնը, ականատես է եղել նրան, որ հնդկացիների մեքենան շրջվել է և նրանք մահացել են (արդեն նշվել է այդ մասին)։ Նա հետո ասել է. «Ես առաջին անգամ իմացա մահը...Ես մտածում եմ, որ այդ պահին այդ մահացած հնդկացիների հոգիները թափառում էին և նրանցից մեկը կամ երկուսը մտել էին իմ մեջ...Ես նման էի սպունգի, անընդհատ պատրաստակամ ներծծել նրանց...»։ Նրա I.Q.-ի ցուցանիշը եղել է 149։
Մորրիսոնն իր խմբի անունը դրեց ոգեշնչված հետևյալ տողերից. «Եթե դռների ընկալումը լիներ մաքուր, ամեն ինչ կներկայանար այնպես, ինչպես կա - անսահման...» Նա կարծես ցանկանում էր դառնալ այդ Դուռը աշխարհների միջև, և ինչ-որ իմաստով դարձավ։ Նրա մահվան մասին մինչ օրս կոնկրետ վարկած չկա։ Շատերն ասում են, որ նա գնաց դեպի այն Դուռը, որն այդպես ուզում էր դառնալ։
