Պավել Դիբենկո

Պավել Եֆիմովիչ Դիբենկո
	Па́вел Ефи́мович Дыбе́нко
16 (28) փետրվար 1889 - 29 հուլիս 1938
Ծննդավայր	Գյուղ Լյուդկովո
Մահվան վայր	Կոմունարկայի կրակահրապարակ, Լենինսկի շրջան, Մոսկվայի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ
Գերեզման	Կոմունարկայի կրակահրապարակ
Քաղաքացիություն	Ռուսական կայսրություն և ԽՍՀՄ
Զորատեսակ	Ռուսական կայսերական բանակ
Ծառայության տարիներ	1911-1938
Կոչում	Komandarm 2nd rank?
Զորամաս	Բալթիական նավատորմ, Մերձվոլգյան և Լենինգրադյան ռազմական օկրուգ։
Հրամանատարն էր	Մերձվոլգյան և Լենինգրադյան ռազմական օկրուգների զորքերի հրամանատար։
Մարտեր/; պատերազմներ	Առաջին համաշխարհային պատերազմ, Ռուսական հեղափոխություն, Հուլիսյան օրեր, Հոկտեմբերյան զինված ապստամբություն Պետրոգրադում, Ukrainian Front (1919)?, Northern Taurida Operation?, Կրոնշտադտյան ապստամբություն և Տամբովի ապստամբություն
Պաշտոնաթող	1938
Պարգևներ	Կարմիր դրոշի 3 շքանշան
Ստորագրություն

Պավել Եֆիմովիչ Դիբենկո (ռուս.՝ Па́вел Ефи́мович Дыбе́нко, փետրվարի 28, 1889(1889-02-28)^[2]^[1], Նովոզիբկով, Չեռնիգովի նահանգ, Ռուսական կայսրություն - հուլիսի 29, 1938(1938-07-29)^[1]^[2], Կոմունարկայի կրակահրապարակ, Լենինսկի շրջան, Մոսկվայի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ), խորհրդային ռազմական գործիչ, բանակի երկրորդ կարգի հրամանատար (1935), ԽՄԿԿ անդամ (1912)։

1911 թվականից ծառայել է Բալթիական նավատորմում։ 1917 թվականին եղել է Ցենտրոբալտի նախագահ, Պետրոգրադի Ռազմահեղափոխական կոմիտեի անդամ, 1918 թվականին՝ ՌԽՖՍՀ ծովային գործերի ժողկոմ։ Մասնակցել է Ռուսաստանի քաղաքացիական պատերազմին, Կրոնշտադտի ապստամբության ճնշմանը (1921)։ 1928-1938 թվականներին եղել է Միջինասիական, Մերձվոլգյան և Լենինգրադյան ռազմական օկրուգների զորքերի հրամանատար։

Եղել է ԽՍՀՄ Ռազմահեղափոխական խորհրդի, ԽՍՀՄ Կենտգործկոմի անդամ, ԽՍՀՄ առաջին գումարման Գերագույն Խորհրդի պատգամավոր։

Ընտանիք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հայրը - Եֆիմ Դիբենկո, եղբայրը-Ֆեոդորիչ Դիբենկո։ Կինը-Ալեքսանդրա Միխայլովնա Դոմոնտովիչ, որը հայտնի հեղափոխական էր։

Երիտասարդ տարիները[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է Լյուդկովո գյուղում (Բրյանսկի շրջան, քաղաք Նովոզիբկովո), գյուղացու ընտանիքում։ Հեղափոխական գործունեություն է սկսել ծավալել 1907 թվականից։ 1911 թվականից ծառայել է Բալթիական նավատորմում^[3]. 1912 թվականին եղել է ՌՍԴՌՊ-ի անդամ։ Հանդիսացել է «Միապետ Պետրոս I» լինկորում 1915 թվականին նավաստիների հակապատերազմական ելույթների առաջնորդ։ Բանտարկվել է ցարական կառավարության կողմից և ազատ է արձակվել փետրվարյան հեղափոխությունից հետո 1917 թվականին։

Հետպատերազմյան կյանքը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1922 թվականին Դիբենկոն վերականգնվել է ՌԿԿ-ում։ Ընդունվել է զինվորական ակադեմիա 1921 թվականին։ Մասնակցել է Կրոնշտադտի ապստամբության ճնշմանը 1921 թվականին։ Նշանակվել է Սիբիրյան բանակի հրամանատար։

Բանտարկությունը և մահը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1937 թվականին Դիբենկոն ընտրվել է Գերագույն Խորհրդի առաջին գումարման պատգամավոր։ 1937 թվականի հունիսին բանտարկվել է և գնդակահարվել։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 3, էջ 377)։

[_88530e1961a22fb3-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 https://bigenc.ru/military_science/text/1971752

[_eb978eaa8da028e3-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 https://esu.com.ua/search_articles.php?id=24209

[3] Приказ НКО СССР от 10.09.1937 № 197

[2]

[1]

[3]