Մասնակից:Ենոք Հայրապետի Հայրապետյան

ՈՐ ԱՐԺԱՆԱՆԱՆՔ ՄԵՆՔ ԱՐՔԱՅՈՒԹՅԱ~Ն..

Մարդ արարածը, երբ որ հեռացավ իրեն արարող իմաստուն աստծուց,

Չարության խավար թույնով լցվեցավ, դառնալով ճղճիմ, ագահ ու գծուծ

ԵՎ կկործանվեր, եթե չգթար, Արարիչը մեծ իր որդուն չտար,

Մարդկային մեղքը, եթե չներվեր, արար աշխարհը պիտի կործանվեր:

Պիտի կործանվեր մարդու չարությամբ, որ կուրացել էր փառքի ծարավից,

Բայց աստվածային ողորմածությամբ մարդը փրկվեց մեծագույն ցավից...

Դառնանք թագավոր մենք մեր էությամբ, բայց չստրկացնենք մեր նմանակին

Իշխենք միմյանց բարեհոգությամբ, մեր մեջ ունենանք աստծո որդին:

Դատարկ ապրելով ու չարությամբ լի' կյանքը դժողք է և անտանելի'

Սուրբ հոգով լցվենք ձգտենք մաքրությա~ն,

ՈՐ ԱՐԺԱՆԱՆԱՆՔ ՄԱՆՔ ԱՐՔԱՅՈՒԹՅԱ~Ն...