Հակատուբերկուլոզային դեղամիջոցներ
Հակատուբերկուլոզային դեղամիջոցներ, տուբերկուլոզի պատճառային բուժման և կանխարգելման համար նախատեսված դեղամիջոցների խումբ, որոնց բուժական էֆեկտները պայմանավորված են նրանց հակամիկրոբակտերիային հատկություններով։
Բոլոր հակատուբերկուլոզային պրեպարատները միավորված են մի քանի խմբերի մեջ՝ հաշվի առնելով նրանց կլինիկական էֆեկտիվությունը.
- I խումբ - առավել արդյունավետ դեղամիջոցներ. իզոնիազիդ և նրա անալոգներ, ռիֆամպիցին,
- II խումբ - միջին էֆեկտիվության պրեպարատներ. էթամբուտոլ, ստրեպտոմիցինի խմբի պրեպարատներ, պրոտիոնամիդ, էտիոնամիդ, պիրազինամիդ, ցիկլոսերին, կանամիցինի սուլֆատ, ֆլորիմիցինի սուլֆատ,
- III խումբ - թույլ էֆեկտներ ունեցող պրեպարատներ. նատրիումի պարաամինոսալիցիլաթթու և սոլյուտիզոն։
Նշված դեղամիջոցները նշանակում են մի քանի (սովորաբար՝ երեք) պրեպարատներ իրար հետ համակցելով, քանի որ այլապես՝ սրանցից ինչ որ մեկով մենաբուժումը բերում է միկոբակտերիայի մոտ կայունության զարգացմանը, բուժումից հետո արդեն 2-3 ամիս անց։ Առավել հաճախ համակցում են I խմբի երկու պրեպարատները II խմբից որևիցե մեկի կամ երկուսի հետ։ III խմբի դեղորայքը ունի հիմնականում օժանդակող նշանակություն (մասնավորապես՝ մյուս պրեպարատների օգտագործման անհնարինության ժամանակ)։
Կայուն բուժական էֆեկտ ստանալու և ախտահարված հատվածներում մնացորդային փոփոխությունների նվազեցման համար հակատուբերկուլոզային դեղամիջոցները նշանակվում են բավականին երկար ժամկետով՝ 6-12 ամիս և ավելի երկար։ Բուժման կանխարգելիչ կուրսերը իրականացվում են տարին երկու անգամ, 2-3 ամիս տևողությամբ, նշանակելով մեկ պրեպարատ կամ երկու պրեպարատների կոմբինացիա։
Աղբյուրներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- А.Г. Хоменко (1988). Туберкулез органов дыхания.