1930 թվականին ավարտել է Երևանի գեղարվեստի ուսումնարանը (1938-1940 թվականներին դասավանդել է նկարչություն), 1937 թվականին՝ Լենինգրադի գեղարվեստի ակադեմիան։ Ստեղծել է բնանկարներ, դիմանկարներ, թեմատիկ կոմպոզիցիաներ («Ինքնանկար», «Արածող ոչխարներ», 1940, «Արարատ», 1940, «Պարտիզաններ», 1940, «Հանդիպում», 1942, բոլորը՝ Հայաստանի պետական պատկերասրահում)։ Սիմոնյանն առաջիններից էր սովետահայ գեղանկարչության մեջ, որ դիմել է պատմական թեմատիկային («Յուսուֆի սպանությունը», 1938-1940)։ Սիմոնյանի արվեստին բնորոշ է կյանքի խոր արտացոլումը, հյութեղ, զուսպ գունահարաբերումները, ռեալիզմը։ 1932 թվականից Սիմոնյանը մասնակցել է հանրապետական ցուցահանդեսներին։ Զոհվել է Հայրենական Մեծ պատերազմում։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 10, էջ 377)։
