Մարմնի երկարությունը 18 սանտիմետր է, թևերի բացվածքը՝ 26-32 սանտիմետր։ Մարմինը գեր է, կտուցը՝ հաստ, բաց գույնի։ Մարմինը վերևից մոխրագույն դարչնագույն է, ներքևից՝ աղոտ սպիտակ։
Կոտրտվող իլիկամողես մարմնի վերնամասը, կողքերը, գլուխը և կուրծքը մուգ խայտերով են, պոչը՝ միատարր դարչնագույն։ Կորեկնուկի թռիչքը արագ է և ալիքաձև։ Արուն՝ ոտքերը կախ, թռչում է մի նստատեղից մյուսը և վերսկսում երգը. այն միալար, հաճախ կրկնվող ցքցքոցների շարք է, որին հաջորդում են երկու կամ երեք թրթռուն հնչյուններ։ Բնակվում է մշակովի դաշտերում, արոտավայրերում, լեռնատափաստաններում, ենթալպյան մարգագետիններում։ Սնվում է սերմերով, որոշ անողնաշարավորներով։
Առաջին հարսանեկան զույգերը ձևավորվում են ապրիլի ընթացքում։ Արուների երգը լսվում է մինչև հուլիսի առաջին տասնօրյակը։ Ձվադրման պատրաստ բները հայտնվում են մայիսի առաջին տասնօրյակում։ Դնում է 24 միլիմետր տրամագծով, սպիտակ՝ վարդագույն պտերով 5-6 ձու։ Թռիչքին լավ տիրապետող երիտասարդ թռչունները գրանցվում են հունիսից հուլիսի երկրորդ տասնօրյակը։ Դաշտային պայմաններում լավ ճանաչելի է բնորոշ երգով ու կեցվածքով։ Աշնանը և ձմռանը կորկնուկները փոքր երամներով թռչում են կերով հարուստ վայրեր։
Օգտակար է, սնվում է մեծ քանակությամբ մոլախոտերի սերմերով։
Арлотт Н., Храбрый В. Птицы России: Справочник-определитель. — СПб.: Амфора, 2009. — С. 408. — 446 с. — ISBN 978-5-367-01026-8
Urs N. Glutz von Blotzheim, Kurt M. Bauer։ Handbuch der Vögel Mitteleuropas, Band 14/III, Passeriformes (5. Teil)։ Embrizidae – Icteridae. Aula, Wiesbaden 1997։ S. 1857-1916
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական տարբերակը վերցված էՀայաստանի բնաշխարհ հանրագիտարանից, որի նյութերը թողարկված են Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թույլատրագրի ներքո։