Կոստանդին Երզնկացի (մոտ 1250[1], Երզնկա[1] - ոչ շուտ քան 1314[1] կամ ոչ ուշ քան 1328[1]), տաղերգու, հայ միջնադարյան տաղերգության ամենանշանավոր դեմքերից մեկը։
Կոստանդին Երզնկացին հայ միջնադարյան տաղերգության մեջ բնության և սիրո առաջին երգիչն է:Կոստանդին Երզնկացու մասին շատ քիչ տեղեկություններ կան։ Նա ապրել ու ստեղծագործել է XIII դարի երկրորդ կեսից մինչև XIV դարի առաջին տասնամյակները։ Հայտնի է, որ Երզնկացին ծնվել է Մեծ ՀայաստանիԵկեղյաց գավառիԵրզնկա քաղաքում, 1250-ական թվականներին։ Ենթադրվում է, որ ուսումնական առաջին տարիները նա անցկացրել է Երզնկայի մոտ գտնվող Տիրաշենի վանքի հանրահայտ դպրոցներից մեկում[2]։
Երզնկացին գրում էր միջին հայերենով, այն ժամանակ ամենքին հասանելի լեզվով։
Կոստանդին Երզնկացին հայ միջնադարյան սիրային քնարերգության հիմնադիրն է։ Իր սկզբնական տաղերում սերը գովերգում էր այլաբանությամբ՝ սոխակի ու վարդի սիրավեպի ձևով[3]։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 5, էջ 614)։
Kostandin Yerznkatsi Վիքիպահեստում
