Կլոդիոն

Կլոդիոն ֆր.՝ Clodion
Ծնվել է	դեկտեմբերի 20, 1738(1738-12-20)[…]
Ծննդավայր	Նանսի, Լոթարինգիա
Մահացել է	մարտի 29, 1814(1814-03-29) (75 տարեկան)
Վախճանի վայրը	Փարիզ
Քաղաքացիություն	Լոթարինգիա և  Ֆրանսիա
Ուսուցիչ	Lambert Sigisbert Adam? և Ժան Բատիստ Պիգալ
Ստեղծագործություն(ներ)	The French Army Entering Munich?
Մասնագիտություն	քանդակագործ
Ամուսին	Catherine-Flore Pajou?
Ծնողներ	մայր՝ Anne Adam?
Պարգևներ և մրցանակներ	Հռոմի մրցանակ
Clodion Վիքիպահեստում

Կլոդիոն Clodion, իսկական անուն-ազգանունը՝ Կլոդ Միշել, (դեկտեմբերի 20, 1738(1738-12-20)^[…], Նանսի, Լոթարինգիա - մարտի 29, 1814(1814-03-29), Փարիզ), ֆրանսիացի քանդակագործ։ Հռչակվել է ռոկոկոյի ավանդույթներով ստեղծած, բայց ընդհանուր ռիթմաշարով ավելի զուսպ, զվարճացող սատիրներ, բաքոսուհիներ, ամուրներ պատկերող թրծակավե նուրբ, դեկորատիվ արձանիկներով, արձանախմբերով ու ռելիեֆներով, կիրառական առարկաներով (մոմակալներ, ճյուղավոր աշտանակներ, սկահակներ)։

Կլոդիոնն աշակերտել է հորը՝ պրուսական թագավորի պալատական քանդակագործ Թոմաս Միշելին, ապա՝ քեռուն՝ նույնպես քանդակագործ Լամբեր-Սիժիսբերին, այնուհետև՝ անվանի արձանագործ Ժան Բատիստ Պիգալին։ 1759 թվականին կերպարվեստի և քանդակի թագավորական ակադեմիայում նրա ներկայացրած աշխատանքներն արժանացել են գլխավոր մրցանակին։ 1762 թվականին Կլոդիոնը մեկնել է Հռոմ, որտեղ անց է կացրել ինը տարի, ուսումնասիրել անտիկ արվեստի նմուշները։ Ի դեպ, Ռուսաստանի Եկատերինա 2-րդ թագուհին նախքան իտալացի քանդակագործ Ֆալկոնեին Սանկտ Պետերբուրգ հրավիրելը իր գործակալների միջոցով համառորեն ջանացել է Կլոդիոնին համոզել, որ գա Ռուսաստան, բայց վերջինս գերադասել է մեկնել Հռոմ։ Անվանի անձանց դիմաքանդակներ, սատիրների, բաքոսուհիների, ամուրների արձանիկներ, կիրառական առարկաներ ստեղծելուց զատ՝ Կլոդիոնը Սևրի հախճապակու գործարանի համար պատրաստել է կաղապարանմուշներ, բազմացրել է իր աշխատանքները և հանել վաճառքի, ինչը նորություն էր այն ժամանակներում։ Նրա արվեստի նրբագեղ ոճը նկատի առնելով՝ նրան անվանել են «քանդակագործության Ֆրագոնար»։

Կլոդիոնի աշակերտներից է եղել Ժոզեֆ Շառլ Մորենը (1759—1834):

Պատկերասրահ

• 
  Պոեզիան և երաժշտությունը. Ազգային պատկերասրահ, Վաշինգտոն
• 
  Ֆավնի ընտանիքը. Ազգային պատկերասրահ, Վաշինգտոն
• 
  Կին սատիր՝ երեխաների հետ. Ուոլտերսի գեղարվեստական թանգարան
• 
  Նիմֆեր և ամուրներ. Լվովի արվեստի պատկերասրահ
• 
  Հռենոս գետի ալեգորիան
• 
  Բաքոս և նիմֆ
• 
• 
  Պանը հետապնդում է Սիրինքսին
• 
  Մոնտեսքյո
• 
  Կուպիդոն և Փսիքե

Գրականություն

• Simone Hoog, préface de Jean-Pierre Babelon, avec la collaboration de Roland Brossard, Musée national de Versailles. Les sculptures. I - Le musée, Paris, Réunion des musées nationaux, 1993.
• Sous la direction de Guilhem Scherf, Clodion et la sculpture française de la fin du s-|XVIII, Paris, Louvre/La documentation française, 1992 2-11-003019-4.
• Allgemeines Lexikon der bildenden Künstler: sous-titre= von der Antike bis zur Gegenwart, éditeur = E.A. Seemann, collection = siebenter Band, année =1912 , lieu = Leipzig, pages =604.
• Antoine Dingé, Notice nécrologique sur C.M. Clodion, 1814, nb p.|8
• Parker, James & Le Corbeiller, Clare (1979). A Guide to the Wrightsman Galleries at the Metropolitan Museum of Art. New York: The Metropolitan Museum of Art. ISBN 0-87099-186-8.{{cite book}}: CS1 սպաս․ բազմաթիվ անուններ: authors list (link) (see index, Clodion (Claude Michel): p. 127-128)

Արտաքին հղումներ

• Entry and examples Մետրոպոլիտեն թանգարան, Նյու Յորք
• Bacchante by Clodion. Արխիվացված 2016-09-11 Wayback Machine
• for examples of a Terracotta relief Satyr and Nymph at the DMK Collection in Germany
• Сомов А. И. (1890–1907). «Клодион, французский скульптор». Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտական բառարան: 86 հատոր (82 հատոր և 4 լրացուցիչ հատորներ). Սանկտ Պետերբուրգ.{{cite book}}: CS1 սպաս․ location missing publisher (link)
• Thirion. «Les Adam et Clodion» (Париж, 1885).

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Կլոդիոն» հոդվածին։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 5, էջ 484)։