Իգոր Լարիոնով
| Իգոր Լարիոնով | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Իգոր Լարիոնով 2008 թվական | ||||||||||
| Անձնական տեղեկություն | ||||||||||
| Սեռ՝ | արական | |||||||||
| Մականուն(ներ)՝ | «Պրոֆեսոր» | |||||||||
| Ազգություն՝ |  Ռուս | |||||||||
| Մասնագիտացում՝ | տափօղակով հոկեյ, կենտրոնական հարձակվող | |||||||||
| Երկիր՝ | Ռուսաստան, .svg){kind=small} Կանադա[1] և  ԽՍՀՄ | |||||||||
| Ծննդյան ամսաթիվ՝ | 1960 թվական դեկտեմբերի 3 | |||||||||
| Ծննդավայր՝ | ԽՍՀՄ, Վոսկրեսենսկ | |||||||||
| Ակումբ՝ | «Խիմիկ» (1977-1981 թվականներ), «ԲԿՄԱ» (1981-1989 թվականներ),  «Վանկուվեր Քենաքս» (1989-1992 թվականներ),  «Լուգանո» (1992-1993 թվականներ),  «Սան Հոսե Շարքս» (1993-1995 թվականներ), «Դետրոյթ Ռեդ Ուինգս» (1995-2000 թվականներ), «Ֆլորիդա Պանտերզ» (2000 թվական), «Դետրոյթ Ռեդ Ուինգս» (2000-2003 թվականներ), «Նյու Ջերսի Դևիլս» (2003-2004 թվականներ) | |||||||||
| 175 սանտիմետր | ||||||||||
| Քաշ՝ | 77 կիլոգրամ | |||||||||
Պարգևներ
| ||||||||||
Իգոր Լարիոնով (ռուսերեն՝ И́горь Никола́евич Ларио́нов, դեկտեմբերի 3, 1960, Voskresensk, Մոսկվայի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ), խորհրդային և ռուսական հոկեյիստ, խաղացել է կենտրոնական հարձակվողի դիրքում։ ԽՍՀՄ սպորտի վաստակավոր վարպետ (1982 թվական)։
1980-ական թվականներին Լարիոնավը խաղացել է կենտրոնական հարձակվողի դիրքում հնգյակում, որի կազմում էին նաև պաշտպաններ Վյաչեսլավ Ֆետիսովը և Ալեքսեյ Կասատոնովը, հարձակվողներ Սերգեյ Մակարովը և Վլադիմիր Կրուտովը և որը հանդիսանում էր ԽՍՀՄ հավաքականի և ԲԿՄԱ ակումբի առաջատար հնգյակը։ Հոկեյի Ազգային Լիգա մեկնելուց հետո հանդես է եկել «Վանկուվեր Քենաքս», «Սան Հոսե Շարքս», «Դետրոյթ Ռեդ Ուինգս» և «Նյու Ջերսի Դևիլս» ակումբներում։ «Դետրոյթ Ռեդ Ուինգս» կազմում նա երեք անգամ հաղթել է Սթենլիի գավաթում։
Իգոր Լարիոնովը աշխարհի այն երեք հոկեյիստներից մեկն է (Վյաչեսլավ Ֆետիսովի և Սքոթ Նիդերմայերի հետ), ում հաջողվել է տիրանալ համաշխարհային հոկեյի հիմնական տիտղոսներին՝ Օլիմպիադայի չեմպիոն, մեծահասակների և երիտասարդների աշխարհի չեմպիոն, Կանադայի գավաթ կամ Աշխարհի գավաթ, Սթենլիի գավաթ։
Կարիերա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Լարիոնովը ծնվել է Վոսկրեսենսկում և մանուկ հասակից զբաղվել է հոկեյով։ 17 տարեկան հասակում նորամուտն է նշել ԽՍՀՄ առաջնությունում՝ Վոսկրեսենսկի «Խիմիկ»-ի կազմում։ Այնտեղ երեք մրցաշրջան խաղալուց հետո Լարիոնովը տեղափոխվում է ԲԿՄԱ, որը Վիկտոր Տիխոնովի ղեկավարությամբ 1970-ական թվականների վերջերից հանդիսանում էր ԽՍՀՄ առաջնության անփոփոխ առաջատար և հավաքականի բազային ակումբ։
ԲԿՄԱ-ում Լարիոնովը մշտապես խաղում էր Սերգեյ Մակարովի և Վլադիմիր Կրուտովի հետ միևնույն օղակում։ Պաշտպաններ Վյաչեսլավ Ֆետիսովի և Ալեքսեյ Կասատոնովի հետ միասին նրանք կազմում են Լարիոնվի հնգյակը, որը 1980-ական թվականներին հիմնականն էր ԲԿՄԱ ակումբի և ԽՍՀՄ հավաքականի կազմում։ Ընդհանուր առմամբ Լարիոնովը ԽՍՀՄ առաջնություններում անց է կացրել 457 խաղ և դարձել 204 տափօղակի հեղինակ։
Լարիոնովը առաջիններից մեկն էր խորհրդային հոկեյիստներից, որոնք 1980-ական թվականների վերջին մեկնեցին խաղալու Հոկեյի Ազգային Լիգայում։ Մեկնելու թույլատրություն Լարիոնովը ստացավ «Օգոնյոկ» ամսագրում հրապարակված Վիկտոր Տիխոնովին ուղղված աղմկահարույց բաց նամակից հետո։ Լարինովի առաջին ակումբը դարձավ «Վանկուվեր Քենաքս»-ը, որը դեռևս 1985 թվականին դրաֆտի էր վերցրել հոկեյիստին։ Լարիոնովը Վանկուվեր է ժամանում Կրուտովի հետ և ի տարբերություն վերջինիս, որը Հոկեյի Ազգային Լիգայում խաղաց ընդամենը մեկ մրցաշրջան, հարմարվում է Հյուսիսային Ամերիկայում կյանքին և Վանկուվերում անց է կացնում երեք արդյունավետ մրցաշրջան՝ թիմի հետ միասին երկու անգամ հանդաս գալով պլեյ-օֆֆում։ 1991-1992 թվականների մրցաշրջանում օղակում Լարիոնովի խաղընկերն է դառնում երիտասարդ Պավել Բուրեն, որին փորձառու հայրենակիցը վերցնում է խնամակալության տակ՝ օգնելով բնակություն հաստատել արտասահմանում։
1992 թվականին Լարիոնավը լքում է ԱՄՆ-ն և տեղափոխվում է շվեյցարական «Լուգանո»։ Իր որոշումը նա բացատրում է «Սովինտերսպորտի» հետ կոնֆլիկտային իրավիճակով, որը իրեն էր վերցնում ՀԱԼ-ում խաղացող ռուս հոկեյիստների աշխատավարձի մեկ երրորդ մասը[2]։ Մեկ տարի անց նա վերադառնում է Հոկեյի Ազգային Լիգա, որտեղ «Քենաքսը»՝ այդ ժամանակ, նրա նկատմամբ իրավունքները զիջել էր «Սան Հոսե Շարքս»-ին։ Սան Հոսեում Լարիոնովի խաղընկերն է դառնում Սերգեյ Մակարովը։ Խորհրդային վետերանների զույգը թույլ է տալիս ետնապահ թիմին անցնել պլեյ-օֆֆ և առաջին շրջանում հաղթանակ տանել առաջատարներից մեկի՝ «Դետրոյթ Ռեդ Ուինգս»-ի նկատմամբ[3]։
1995-1996 թվականների մրցաշրջանի սկզբում «Սան Հոսեն» Լարիոնովին փոխանակում է «Դետրոյթում»։ Այնտեղ հոկեյիստը վերամիավորվում է Ֆետիսովի հետ, այնտեղ էին խաղում նաև երեք ավելի երիտասարդ հայրենակիցներ Վլադիմիր Կոնստանտինովը, Վյաչեսլավ Կոզլովը և Սերգեյ Ֆեոդորովը։ Մարզիչ Սքոթի Բոումենը մտածում է ռուս խաղացողներին սահադաշտ հանել միևնույն հնգյակի կազմում և ստեղծված «Ռուսական հնգյակ»-ը «Դետրոյթի» մյուս օղակներից տարբերվում էր փոխանցման մշակույթով և հղկված կոմբինացիոն խաղով[4]։ Նույն մրցաշրջանում «Դետրոյթ Ռեդ Ուինգս»-ը 62 հաղթանակով հաղթում է կանոնավոր առաջնությունում, իսկ հաջորդ մրցաշրջանում՝ Սթենլիի գավաթում[5]։ «Ռուսական հնգյակը» դադարում է գոյությունը այն բանից հետո, երբ ավտովթարը խաչ է քաշում Կոնստատինովի կարիերայի վրա։ Հաջորդ մրցաշրջանում «Դետրոյթ Ռեդ Ուինգս» կրկին տիրանում է Սթենլիի գավաթին։
2000 թվականին, «Դետրոյթ Ռեդ Ուինգս»-ի հետ պայմանագրի ավարտից հետո, Լարիոնովը պայմանագիր է ստորագրում «Ֆլորիդա Պանտերզ»-ի հետ, որտեղ կրկին նրա խաղընկերն է դառնում Պավել Բուրեն, սակայն այդ որոշումը անհաջողութուն է ունենում և արդեն մրցաշրջանի ընթացքում նա փոխանակվում է «Դետրոյթ»-ում։ Այնտեղ Լարիոնովը անց է կացնում ևս երկուս ու կես մրցաշրջան։
2002 թվականի Սթենլիի գավաթի եզրափակիչ մրցաշարի երրորդ խաղում՝ «Կարոլինայի» դեմ խաղում, Լարիոնովը գոլ է խփում երրորդ լրացուցիչ խաղափուլում, որը, ըստ բոլորի խոստովանության, կանխորոշում է «Դետրոյթ»-ի վերջնական հաղթանակը[3]։
Հոկեյի Ազգային Լիգայում Լարիոնովի կարիերայի վերջին թիմն է հանդիսանում «Նյու Ջերսի Դևիլս»-ը։ 2003-2004 թվականների մրցաշրջանը նրա համար հանդիսանում է ամենաանհաջողակը՝ կանոնավոր առաջնության 49 խաղերում նա դառնում է ընդամենը մեկ տափօղակի հեղինակ։ 2004 թվականի դեկտեմբերի 13-ին Լարիոնովը Մոսկվայում կազմակերպում է հրաժեշտի խաղ։
2008 թվականին Լարիոնովը մտցվում է Տափօղակով հոկեյի միջազգային ֆեդերացիայի Փառքի սրահ և Տորոնտոյի ՀԱԼ-ի Հոկեյի փառքի սրահ։
Կարիերայի ավարտից հետո[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
2008 թվականի ամռանից մինչև 2009 թվականի ամառը եղել է «ԲՄԱ» Հոկեյի ակումբի (Սանկտ Պետերբուրգ) սպորտային գործունեության տնօրեն։
Ներկա ժամանակում զբաղվում է գործակալային գործունեությամբ։ Լարիոնովի հաճախորդների ցուցակում են Անդրեյ Լոկտիոնովը, Թայլեր Սեգինը, Նաիլ Յակուպովը (2012 թվականի ՀԱԼ-ի դրաֆտի առաջին համարը), Ալեքս Գալչենյուկը, Արտյոմ Սերգեևը։
Անձնական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Իգոր Լարիոնովի կինը գեղասահորդուհի Ելենա Բատանովան է։ Նրանք ունեն երկու աղջիկ՝ Ալյոնա և Դայանա և մեկ որդի՝ Իգորը։
Ունի գինեգործության և գինու հավաքածու[6]։
Նվաճումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Կրկնակի Օլիմպիական չեմպիոն (1984 թվական, 1988 թվական), 2002 թվականի Ձմեռային Օլիմպիական խաղերի բրոնզե մեդալակիր։
- Աշխարհի քառակի չեմպիոն (1982 թվական, 1983 թվական, 1986 թվական, 1989 թվական)։ 1987 թվականի Աշխարհի առաջնության արծաթե և 1985 թվականի բրոնզե մեդալակիր։
- Եվրոպայի վեցակի չեմպիոն (1982 թվական, 1983 թվական, 1985-1987 թվականներ, 1989 թվական)։
- 1981 թվականի Կանադայի գավաթի տիրակալ։ 1987 թվականի Կանադայի գավաթի եզրափակիչի մասնակից, 1984 թվականին՝ մասնակից։ 1996 թվականի Աշխարհի գավաթի խաղարկության մասնակից (5 խաղ)։
- ԽՍՀՄ ութակի չեմպիոն (1982-1989 թվականներ)։
- Սթենլիի գավաթի եռակի հաղթող (1997 թվական, 1998 թվական, 2002 թվական)։
- 1997 թվականի հունիսի 7-ից հանդիսանում է Եռակի Ոսկե Ակումբի անդամ։
Օլիմպիական խաղերում և աշխարհի առաջնություններում անց է կացրել 77 խաղ և դարձել 30 տափօղակի հեղինակ։ Կանադայի գավաթի խաղարկությունում՝ 21 խաղ և 6 տափօղակ։
Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Աշխատանքային Կարմիր Դրոշի շքանշան (1988 թվական)
- Բարեկամության շքանշան (2004 թվական)
- Պատվո Նշան շքանշան (1982 թվական)
- Փառքի շքանշան (2011 թվական)
Վիճակագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
| Մրցաշրջան | Ակումբ | Առաջնություն | Խաղ | Տափօղակ | Փոխանցում | Միավոր | Տուգանք |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1978-1979 | Խիմիկ | ԽՍՀՄ | 32 | 3 | 4 | 7 | 12 |
| 1979-1980 | Խիմիկ | ԽՍՀՄ | 42 | 11 | 7 | 18 | 24 |
| 1980-1981 | Խիմիկ | ԽՍՀՄ | 43 | 22 | 23 | 45 | 36 |
| 1981-1982 | ԲԿՄԱ | ԽՍՀՄ | 46 | 31 | 22 | 53 | 6 |
| 1982-1983 | ԲԿՄԱ | ԽՍՀՄ | 44 | 20 | 19 | 39 | 20 |
| 1983-1984 | ԲԿՄԱ | ԽՍՀՄ | 43 | 15 | 16 | 31 | 30 |
| 1984-1985 | ԲԿՄԱ | ԽՍՀՄ | 40 | 18 | 28 | 46 | 20 |
| 1985-1986 | ԲԿՄԱ | ԽՍՀՄ | 40 | 21 | 31 | 52 | 33 |
| 1986-1987 | ԲԿՄԱ | ԽՍՀՄ | 39 | 20 | 26 | 46 | 34 |
| 1987-1988 | ԲԿՄԱ | ԽՍՀՄ | 51 | 25 | 32 | 57 | 54 |
| 1988-1989 | ԲԿՄԱ | ԽՍՀՄ | 31 | 15 | 12 | 27 | 22 |
| 1989-1990 | Վանկուվեր Քենաքս | ՀԱԼ | 74 | 17 | 27 | 44 | 20 |
| 1990-1991 | Վանկուվեր Քենաքս | ՀԱԼ | 70 | 14 | 21 | 35 | 20 |
| 1991-1992 | Վանկուվեր Քենաքս | ՀԱԼ | 85 | 24 | 51 | 75 | 58 |
| 1992-1993 | Լուգանո | Շվեյցարիա | 33 | 13 | 29 | 42 | 52 |
| 1993-1994 | Սան Հոսե Շարքս | ՀԱԼ | 74 | 23 | 51 | 74 | 50 |
| 1994-1995 | Սան Հոսե Շարքս | ՀԱԼ | 44 | 5 | 28 | 33 | 16 |
| 1995-1996 | Սան Հոսե Շարքս | ՀԱԼ | 4 | 1 | 1 | 2 | 0 |
| 1995-1996 | Դետրոյթ Ռեդ Ուինգս | ՀԱԼ | 88 | 27 | 57 | 84 | 40 |
| 1996-1997 | Դետրոյթ Ռեդ Ուինգս | ՀԱԼ | 84 | 16 | 50 | 66 | 34 |
| 1997-1998 | Դետրոյթ Ռեդ Ուինգս | ՀԱԼ | 91 | 11 | 49 | 60 | 52 |
| 1998-1999 | Դետրոյթ Ռեդ Ուինգս | ՀԱԼ | 82 | 14 | 51 | 65 | 48 |
| 1999-2000 | Դետրոյթ Ռեդ Ուինգս | ՀԱԼ | 88 | 10 | 40 | 50 | 34 |
| 2000-2001 | Ֆլորիդա Պանտերզ | ՀԱԼ | 26 | 5 | 6 | 11 | 10 |
| 2000-2001 | Դետրոյթ Ռեդ Ուինգս | ՀԱԼ | 45 | 5 | 28 | 33 | 30 |
| 2001-2002 | Դետրոյթ Ռեդ Ուինգս | ՀԱԼ | 88 | 16 | 38 | 54 | 54 |
| 2002-2003 | Դետրոյթ Ռեդ Ուինգս | ՀԱԼ | 78 | 10 | 44 | 54 | 48 |
| 2003-2004 | Նյու Ջերսի Դևիլս | ՀԱԼ | 50 | 1 | 10 | 11 | 20 |
Աղբյուրներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Профиль на официальном сайте НХЛ
- Профиль на сайте hockeydb.com
- Профиль на сайте eliteprospects.com
- Mr. Larionov. Разговор по пятницам - «Спорт-Экспресс», 12 ноября 2010
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ https://www.kp.ru/daily/22459/7003/
- ↑ Трахтенберг, Л. (2007 թ․ հուլիսի 17). «Канадский профи из Воскресенска». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ հունիսի 10-ին. Վերցված է 2013 թ․ հունիսի 9-ին.
- ↑ 3,0 3,1 «Igor Larionov». Hockey Hall of Fame and Museum. Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ հունիսի 10-ին. Վերցված է 2013 թ․ հունիսի 9-ին.
- ↑ статья|автор=Farber, M.|заглавие=The Red Army|ссылка=http://sportsillustrated.cnn.com/vault/article/magazine/MAG1007857/index.htm%7Cиздание=(չաշխատող հղում)Sports Illustrated|год=1996|том=84|выпуск=11
- ↑ Зырянов, А. (2013 թ․ փետրվարի 27). «Зал славы российского хоккея. Игорь Ларионов». Sports.ru. Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ հունիսի 10-ին. Վերցված է 2013 թ․ հունիսի 9-ին.
- ↑ «Игорь Ларионов - хоккеист и винодел». Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ հոկտեմբերի 19-ին. Վերցված է 2015 թ․ ապրիլի 28-ին.
 |
Այս հոդվածն ընտրվել է Հայերեն Վիքիպեդիայի օրվա հոդված: |
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Իգոր Լարիոնով» հոդվածին։ |
| ||||||||||||||
