Էդուարդ Աղայան (քանդակագործ)

Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Էդուարդ Աղայան (այլ կիրառումներ)

Էդուարդ Աղայան
Ծնվել է	հոկտեմբերի 19, 1936(1936-10-19)
Ծննդավայր	Վոլգոգրադ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ
Մահացել է	1993
Վախճանի վայրը	Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան
Կրթություն	Փանոս Թերլեմեզյանի անվան գեղարվեստական ուսումնարան (1957) և Սանկտ Պետերբուրգի գեղարվեստի ակադեմիա (1964)
Մասնագիտություն	քանդակագործ
Անդամություն	Ռուսաստանի նկարիչների միություն

Էդուարդ Մակարի Աղայան (հոկտեմբերի 19, 1936(1936-10-19), Վոլգոգրադ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ - 1993, Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան), հայ քանդակագործ։

Կենսագրություն

Էդուարդ Աղայանը ծնվել է Ստալինգրադում 1936 թվականին։ 1946 թվականին ընտանիքը տեղափոխվել է Հայաստան։ 11 տարեկանից զբաղվել է քանդակագործությամբ։ 1953-1957 թվականներին սովորել է Երևանի Փանոս Թերլեմեզյանի անվան գեղարվեստի ուսումնարանում։ 1957-1964 թվականներին Լենինգրադի Իլյա Ռեպինի անվան գեղանկարչության, քանդակագործության և ճարտարապետության ինստիտուտում (1964 թվականին ԽՍՀՄ ժողովրդական նկարիչ Անուշկինի արվեստանոցում), 1967 թվականին՝ ԽՍՀՄ նկարիչների ակադեմիայի ստեղծագործական արվեստանոցում (ասպիրանտուրա) ԽՍՀՄ ժողովրդական նկարիչ Նիկոլայ Տոմսկու ղեկավարությամբ։ 1967 թվականից եղել է Ռուսաստանի նկարիչների միության անդամ։

Աշխատանքները գտնվում են Ռուսաստանի թանգարաններում (մասնավորապես, Սանկտ Պետերբուրգի քաղաքային քանդակագործության և Ռուսական թանգարաններում) ինչպես նաև արտերկրում։
Մահացել է 1993 թվականին։ Թաղված է Սմոլենսկի հայկական գերեզմանոցում։

Ցուցահանդեսներ

1956 թվականից մասնակցել է հանրապետական, միութենական, միջազգային ցուցահանդեսներին (Ֆրանսիա, Գերմանիա, Բելգիա, Կուբա, Հունգարիա, Բուլղարիա). 1978 թվականին Լենինգրադում բացվել է Աղայանի առաջին ցուցահանդեսը (Ամառային այգի, Ռուսաստանի տաղավար)։

Ստեղծագործություններ

Ստեղծագործել է մոնումենտալ, դեկորատիվ քանդակագործության, ինչպես նաև դիմաքանդակի բնագավառում։ Տեղադրված աշխատանքներ ունի Օմսկում, Սևերոդվինսկում (Ռուսաստան), Երևանում (Հայաստան), Ռիբնիցայում (Մոլդովա), Սալավատում (Բաշկորոստան)։
Գործերից են՝

• «Քոչարի»
• «Մեսրոպ Մաշտոց»
• «Սայաթ-Նովա»
• «Մարտիրոս Սարյան»
• «Համագործակցություն»
• «Մարդկային կյանք»
• «Վիսոցկու հիշատակին»
• «Սխրանք» գյուղ Մարտիշկինո, 1984 թ.
• «Հարձակում», Գոստիլիցյան մայրուղում, 1969 թ.
• «Մանկության հեքիաթներ» Կոլոլևա փողոցում
• «Երազ» 1969 թ.
• Սերգեյ Պրոկոֆևի հուշատախտակը Իզմայլովյան 1 պողոտայում
• «Ռուսական նավատորմի ստեղծողներին» արձանախումբը «Մերձբալթիկա» հյուրանոցի առջև դարձել է ծովային նավատորի խորհրդանիշը Սանկտ Պետերբուրգում
• «Հայաստան» 1976 թ.
• «Օրփեոս»
• «Պրոմեթևս»
• «Օլգա Բերգոլց»

Դիմաքանդակներ՝

• «Տիեզերագնաց Ա. Գ. Նիկոլաևի դիմաքանդակը»
• «Ալեքսանդր Պուշկին»
• «Պյոտր Չայկովսկու դիմաքանդակը»
• «Հնագետ Կոմովոյի դիմաքանդակը»