Մարմինը երկար է, գլանաձև՝ ավելի երկար, քան ազգակից տեսակների մոտ։ Պոչն ունի նարնջագույն երանգ, իսկ մարմինը սև է։ Մեջքի և որովայնի գունավորումները տարբեր են՝ փոքր-ինչ բաց կամ մուգ գունավորումով։ Գիշերը և վտանգի ժամանակ ու սթրեսային իրավիճակներում ձկան գունավորումը փոխվում է. գույնը բացվում է։ Բերանի դիքն ու ձևի շնորհիվ կարողանում է որս անել և հեշությամբ կտրել սնունդը։ Լողակները մեծ են։ Պոչային լողակը երկու մասի է բաժանված։ Ակվարիումային պայմաններում ձկան չափերը սովորաբար հասնում են 15 սմ-ի, իսկ բնության մեջ՝ ավելի մեծ։
Շարժուն ձուկ է։ Աչքի է ընկնում տարածքային վարքագծով։ Մի քանի ձկների հետ հիերարխիկ վարք է դրսևորում, այսինքն՝ տիրապետող դիրք է գրավում տվյալ տարածքում և կարող է ագրեսիվ լինել այդ ձկների հանդեպ։ Լաբեոյին պահում են ոչ խորը՝ միջին խորությամբ ջրում։ Նրանք ամենակեր են, լավ սնվում են ջրիմուռներով։ Ձվադրման ընթացքում ջրի ջերմաստիճանը պետք է լինի 28 °C։ Էգը կարող է դնել մինչև 1000 ձու։ Ինկուբացիոն շրջանը տևում է մեկ շաբաթ, 2-4 օր հետո շերեփուկներն սկսում են լողալ և սնվել ինքնուրույն։ Ձկների սեռահասունացումն սկսվում է կյանքի 1-1,5 տարում[3][4]։
Կարելի է պահել ընդհանուր ակվարիումի մեջ՝ այլ ձկնատեսակների հետ միասին։ Ակվարիումում պետք է լինեն շատ բույսեր և խոռոչավոր առարկաներ՝ խխունջներ, կմախքներ։ Ջուրը պետք է ունենա 24—26 °C ջերմություն, իսկ կոշտությունը՝ 5—15 °dH (կոշտ կամ միջին կոշտության), рН 6—7,5 (չեզոք՝ փոքր շեղումներով)[5]։
Առավել ուժեղ արուն կարող է լողալ այլ առանձնյակների ջրատարածքներում
Եվրոպա այս կենդանին բերվել է 1952 թվականին, իսկ ԽՍՀՄ՝ 1959 թվականին
Թայլանդում այս ձուկը բնակվում է փոքր ջրամբարներում փոքր խմբերով։ Երկրում նույնիսկ կա ազգային ձկնաֆերմաներ, որտեղ նրանք պահվում են կիսաբնական մեթոդներով[6][7]
Ծնվելուց հետո մահանում են շերեփուկի 40-50%-ը, բայց մյուսները գոյատևում են առանց որևէ հատուկ խնամքի[3]։
