Պայքարել է թուրքական կառավարության հայահալած գործողությունների դեմ և 1902 թվականին ստիպված հեռացել ԱՄՆ։ Երիտթուրքական հեղաշրջումից (1908) հետո վերադարձել է հայրենի գյուղ՝ Յողունօլուք (Մուսա լեռան շրջակայքում)։ Հերոսամարտի նախօրեին հայթայթել է զենք և զինամթերք։ Տեղահանության մասին թուրքական կառավարության հրահանգից հետո եղել է ինքնապաշտպանության գաղափարի պաշտպաններից և կազմակերպիչներից։ Հերոսամարտի ժամանակ գտնվել է առաջավոր գծում, ցուցաբերել մեծ արիություն[2]։
Մուսալեռցիների տարհանման ժամանակ Ֆրանսիական ծովային հրամանատարությունը՝ որպես հարգանքի դրսևորում, Եսայի Յաղուբյանին թույլ է տվել իր մոտ պահել զենքը և առանձին խցիկ է տրամադրել մարտանավի մեջ։ 1919 թվականին Պորտ Սաիդից վերադարձել է Մուսալեռ, այնուհետո Լիբանան և 1947 թվականին ներգաղթել է Խորհրդային Հայաստան որտեղ աշխատել է որպես պահակ Երևանի դպրոցներից մեկում։
Մահացել է 1957 թվականին Երևանում[2]։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբանական տարբերակը վերցված է«Հայկական հարց» հանրագիտարանից, որի նյութերը թողարկված են Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թույլատրագրի ներքո։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 8, էջ 114)։
