Գևորգ Քոլոզյան
| Գևորգ Քոլոզյան | |
|---|---|
| 1917-1944 | |
| Ծննդավայր | Նոր Բայազետ |
| Մահվան վայր | Ջերֆալկո, Սկարլինո, Տոսկանա, Իտալիա |
| Գերեզման | Gerfalco |
| Քաղաքացիություն |  Հայաստան |
| Զորատեսակ | պարտիզան |
| Ծառայության տարիներ | 1941—1944 |
| Կոչում | Կարմիրբանակային |
| Զորամաս | Պարտիզանական բրիգադ «Գուիդո Բոսկալիա» |
| Մարտեր/ պատերազմներ | Երկրորդ Համաշխարհային Պատերազմ |
| Պարգևներ |  |
Գևորգ Աղաբեկի Քոլոզյան (1917, Նոր Բայազետ (այժմ Գավառ), Երևանի գավառ - հունիսի 25 1944, Ջերֆալկո, Սկարլինո, Տոսկանա, Իտալիա), կարմիր բանակային, հետո իտալական պարտիզան, պատերազմի ժամանակ մարմնով ծածկել է ֆաշիստական Գերմանիայի ռազմական կրակակետը։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծնվել է 1917 թվականին Նոր Բայազետում։ 1938 թվականին ավարտել է մանկավարժական ուսումնարանը և դպրոցում գերմաներեն դասավանդել։ 1939 թվականին զորակոչվել է Կարմիր բանակ և մասնակցել Սովետա-ֆիննական պատերազմին, վիրավորվել է և մոտ կես տարի բուժվել Յարոսլավլի հոսպիտալում, որից հետո զորացրվել է և շարունակել դասավանդել հայրենի քաղաքի դպրոցում։ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի սկզբից կամավոր մեկնել է ռազմաճակատ։
Մոտ մեկ տարի գտնվել է Վրաստանում, ուր ըստ մեկ աղբյուրի[1] մասնագիտացել է հետախուզական դպրոցում, ըստ մյուսի[2]` ռադիոդպրոցում։ 1942 թվականի գարնանից ծառայել է Ղրիմի ռազմաճակատի քաղբաժնում, ըստ այլ աղբյուրի[1]` ոչ մեկ անգամ նետվել է հակառակորդի թիկունք դիվերսիոն խմբերի հետ։
1942 թվականի մայիսի 8-ից մայիսի 11-ը ընկել է շրջապատման մեջ[2] և գերվել։ 1942 թվականից համարվում է անհետ կորած։ Ըստ այլ վարկածի[1]՝ գերվել է 1943 թվականին սլովակյան պարտիզանների հետ կապ հաստատելու համար հակառակորդի թիկունք նետվելու ժամանակ։
Գերությունն անց է կացրել Իտալիայում, 1944 թվականին փախել է և միացել «Գուիդո Բոսկալիա» պարտիզանական բրիգադին։ 1944 թվականի հունիսի 25-ին պարտիզանների ջոկատը շրջապատվում է։ Շրջապատումից դուրս գալիս ոտքից վիրավոր Քոլոզյանը սեփական մարմնով ծածկում է հակառակորդի հրակնատը, որը փակում էր նահանջի ճանապարհը։ Թաղված է Ջերֆալկոյում։
«Գատզետտա Ուֆիչիալե» պաշտոնաթերթը իր 1957 թվականի հունիսի 19-ի համարում հրապարակեց Գևորգ Քոլոզյանին հետմահու «Մարտական քաջության համար» բրոնզե մեդալով պարգևատրելու մասին։ 1966 թվականի մարտի 4-ին պարզվեց հերոսի ինքնությունը, գտնվեցին նրա ազգականները և Իտալիայի դեսպանը ԽՍՀՄ-ում նրանց հանձնեց մեդալը։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 12, էջ 473)։ 
|