Գրամոլություն
Գրամոլություն, Գրաֆոմանիա (հունարեն՝ γράφω - «գրում եմ», հունարեն՝ μανία - «կիրք, խելագարություն»), ստեղծագործելու հիվանդագին կիրք[1]։
Գրամոլությունն առաջանում է ստեղծագործական աշխատանքի մասին ունեցած թյուր պատկերացումից, թե իբր այն թեթև և բոլորին հասու գործ է։ Այդ պատկերացումն առաջանում է նաև սեփական ստեղծագործական հնարավորությունների գերագնահատման պատճառով։ Հաճախ գրամոլությունը (որի տարրերը կարող են լինել պրոֆեսիոնալ գրողների ստեղծագործության մեջ) ծնվում է այնպիսի ազդակներից, ինչպիսիք են՝ հնչեղ անուն վաստակելը, գրական միջավայրին պատկանելը և այլն։ Ռուսական գրականության պատմության մեջ որպես գրամոլ լայն ճանաչում ստացավ Ա. Պուշկինին իր ժառանգորդը համարող, բացասական կերպար դարձած կոմս Դ. Ի. Խվոստովը, որն ինքն էր գնում իր իսկ երկերը։ Գրամոլը կարող է լինել գրական կերպար. այսպես՝ պոետներ Ա. Կ. Տոլստոյը և Ա. Մ. Ժեմչուժնիկով ու Վ. Մ. Ժեմչուժնիկով եղբայրները կերտել են Կոզմա Պրուտկովի՝ պոետ-գրամոլի բացասական կերպարը, Ավ. Իսահակյանը՝ գրամոլ Մարտինի կերպարը («Գրական նախանձ»)։
Գրամոլներին բնորոշ է իրենց քննադատաբար չգնահատելու հատկանիշը, գրական մեծության մոլուցքն ու ուրիշների կարծիքը չընդունելը։ Այստեղից էլ նրանց անսովոր ակտիվությունը, ինչ գնով էլ լինի տպագրվելու հիվանդագին ձգտումը։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Մելս Սանթոյան, Գրականագիտական բառարան, Ե., «Վան Արյան», 2009։
Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- В. М. Блейхер, И. В. Крук. Толковый словарь психиатрических терминов Արխիվացված 2009-02-22 Wayback Machine. 1995.(ռուս.)
|
Սա գրականության մասին անավարտ հոդված է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիպեդիային՝ ուղղելով և լրացնելով այն։ |
| ||||||
