Գլեբ Գլեբով

Գլեբ Գլեբով
Ծնվել է	ապրիլի 29 (մայիսի 11), 1899
Ծննդավայր	Վոզնեսենսկ, Ելիսավետգրադսկի գավառ, Խերսոնի նահանգ, Ռուսական կայսրություն
Մահացել է	մարտի 3, 1967 (67 տարեկան)
Մահվան վայր	Մինսկ, Բելառուսական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Գերեզման	Արևելյան գերեզմանատուն
Կրթություն	Օդեսայի ազգային պոլիտեխնիկական համալսարան (1921)
Քաղաքացիություն	Ռուսական կայսրություն և ԽՍՀՄ
Մասնագիտություն	դերասան և քաղաքական գործիչ
Երեխա(ներ)	Q98929984?
Պարգևներ և մրցանակներ	; և

Գլեբ Պավլովիչ Գլեբով (իսկական ազգանունը՝ Սորոկին, ռուս.՝ Глеб Павлович Сорокин, ապրիլի 29 (մայիսի 11), 1899, Վոզնեսենսկ, Ելիսավետգրադսկի գավառ, Խերսոնի նահանգ, Ռուսական կայսրություն^[1] - մարտի 3, 1967(1967-03-03)^[1], Մինսկ, Բելառուսական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ^[1]), թատրոնի և կինոյի բելառուս դերասան։ ԽՍՀՄ ժողովրդական արտիստ (1948 թվական)^[2]։ Լավագույն դերակատարումներն են Հարպագոնը (Մոլիերի «Ագահը»), Տուլյագան (Կրապիվայի «Ով վերջն է ծիծաղում», ԽՍՀՄ պետական մրցանակ, 1941 թվական), Կրոպլյան (Մովզոն, «Կոնստանտին Զասլոնով», ԽՍՀՄ պետական մրցանակ, 1948 թվական), Գորոշկան (Մակայոնոկի «Ներեցե՛ք, խնդրեմ») և այլն։ Գլեբովի ստեղծագործությանը բնորոշ է հոգեբանական խորությունը, բնականությունը, նուրբ հումորը։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է 1899 թվականի ապրիլի 29-ին (մայիսի 11) Վոզնեսենսկում (ներկայում՝ Ուկրաինայի Նիկոլաևի մարզում) (այլ աղբյուրների համաձայն՝ Վոսկրեսենսկում, ներկայում՝ Մոսկվայի մարզ), երկաթուղային աշխատողի ընտանիքում։

1920 թվականին ավարտել է Բենդերիի արական գիմնազիան։ 1920-1921 թվականներին սովորել է Օդեսայի պոլիտեխնիկական ինստիտուտում։

1921-1923 թվականներին եղել է Օդեսայի ռուսական դրամատիկական կոլեկտիվի արտիստ (ներկայում՝ Օդեսայի ակադեմիական ռուսական դրամատիկական թատրոն), 1924-1925 թվականներին՝ Ռուսական դրամայի Նիկոլաևյան թատրոնի (ներկայում՝ Նիկոլաևյան ակադեմիական գեղարվեստական ռուսական դրամատիկական թատրոն), 1925-1926 թվականներին՝ Վզնեսենսկու ռուսական դրամատիկական թատրոնի դերասան։

1926 թվականից եղել է Բելառուսական առաջին դրամատիկական թատրոնի դերասան (ներկայում՝ Յանկա Կուպալայի անվան ազգային ակադեմիական թատրոն^[2], 1941-1947 թվականներին՝ գեղարվեստական ղեկավար)։

1943 թվականին ղեկավարել է թատրոնի ռազմաճակատային բրիգադը^[2]։

Աշխատել է ռադիոյում։

Եղել է ԽՍՀՄ Գերագույն Խորհրդի 6-րդ գումարման պատգամավոր (1962-1966)։

Գլեբ Գլեբովը մահացել է 1967 թվականի մարտի 3-ին Մինսկում^[3]։ Թաղվել է Արևելյան գերեզմանատանը։

Մրցանակներ և կոչումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բելառուսական ԽՍՀ ժողովրդական արտիստ (1940)
ԽՍՀՄ ժողովրդական արտիստ (1948)
Ստալինյան երկրորդ աստիճանի մրցանակ (1941) – թատերական և դրամատիկական արվեստի ոլորտում մեծ նվաճումների համար
Ստալինյան երկրորդ աստիճանի մրցանակ (1948) – Կրոպլյայի դերը խաղալու համար Արկադի Մովզոնի «Կոնստանտին Զասլոնով» պիեսում
Լենինի երկու շքանշաններ (1940, 1955)
Աշխատանքային կարմիր դրոշի երկու շքանշաններ (1944, 1948)
«1941-1945 թվականների Հայրենական մեծ պատերազմում անձնվեր աշխատանքի համար» մեդալ (1945)

Թատերական աշխատանքներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

- 1932 – «Հայրենիք», Կուզմա Չորնի - Նեմիրա
- 1937 – «Ագահը», Մոլիեր - Հարպագոն
- 1938 – «Պարտիզաններ», Կոնդրատ Կրապիվա - Հալիմոն
- 1939 – «Գայլի մահը», Էդուարդ Սամույլյոնոկ - Խարկևիչ
- 1939 – «Ով վերջն է ծիծաղում», Կոնդրատ Կրապիվա - Տուլյագա
- 1944 – «Պավլինկա», Յանկա Կուպալա - Պուստարևիչ
- 1947 – «Կոնստանտին Զասլոնով», Արկադի Մովզոն - Կրոպլյա
- 1950 – «Բռնչենու պուրակ», Ալեքսանդր Կոռնեյչուկ - Ռոմանյուկ
- 1954 – «Ներեցե՛ք, խնդրեմ», Անդրեյ Մակայոնոկ - Գորոշկա
- 1959 – «Որպեսզի մարդիկ չվշտանան», Անդրեյ Մակայոնոկ – Սամոսեև
- «Հրաշալի խաբեությունների օր», Ռիչարդ Բրինսլի Շերիդան - Մենդոզա

Ֆիլմագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1949 – Կոնստանտին Զասլոնով – Անտոն Պետրովիչ Կրոպլյա
1952 – Պավլինկա (հեռուստաներկայացում) – Պուստարևիչ
1953 – Երգում են արտույտները – Սիմոն Վերաս
1954 – Ո՞վ է ծիծաղում վերջինը – Նիկիտա Տուլյագա
1955 – Կանաչ կրակներ – Կալինա
1955 – Նեստերկա – հնահավաք
1955 – Ցանում էին աղջիկները վուշ – ագրոնոմ
1956 – Միկոլկա շոգեքարշ – քաղաքագլուխ
1957 – Մեր հարևանները – Իվան Կոնդրատևիչ Շպակովսկի
1957 – Պոլեսիական լեգենդ – պան Անտոնի
1959 – Մարդիկ կամրջի վրա – Պետր Սավելևիչ Պարոմով
1959 – Ինչպես գժտվեց Իվան Իվանիչն Իվան Նիկիֆորովիչի հետ – դատավոր Դեմյան Դեմյանովիչ
1959 – Խիստ կինը – Սպիրիդոն Ժիլինկա
1960 – Հաց և վարդեր – Ֆերապոնտ Տիունով
1960 – Առաջին փորձությունները – ատենադպիր
1962 – Կրտսեր որդու փողոցը – ընդհատակյա գործիչ
1963 – Մի՛ լացիր, Ալյոնկա (կարճամետրաժ)
1964 – Մոսկվա-Ջենովա – նեպման
1964 – Մենակություն – Ֆրոլ Բաև
1966 – Արևելյան միջանցք – ընդհատակային Զյազյուլյա
1967 – Հիշենք այս օրը – մորուքավոր գյուղացի

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 ^1,6 ^1,7 ^1,8 Глебов Глеб Павлович // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 Глебов Глеб Павлович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 150. — 737 с.
↑ Глебов Глеб Павлович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Дуніна С., Г. П. Глебов. — М.; Л., 1949․
Стэльмах У. М., Народны артыст СССР Г. П. Глебаў. — Мн., 1954․
Красінскі А. В., Беларускія акцёры ў кіно. — Мн., 1973․

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գլեբ Գլեբովը kino-teatr.ru կայքում

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Գլեբ Գլեբով» հոդվածին։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 3, էջ 93)։

[_bd9e8e30ee272ddd-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 ^1,6 ^1,7 ^1,8 Глебов Глеб Павлович // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.

[Биографическийсправочник-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 Глебов Глеб Павлович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 150. — 737 с.

[3] Глебов Глеб Павлович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.

[1]

[2]

[3]