Գառնիկ Քամալյան
| Գառնիկ Քամալյան | |
|---|---|
| Ծնվել է | հունվարի 6, 1908 |
| Ծննդավայր | Իգդիր, Երևանի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն |
| Մահացել է | հունվարի 24, 1973 (65 տարեկան) |
| Վախճանի վայրը | Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ |
| Կրթություն | «Գեղարդ» գեղարվեստաարդյունաբերական տեխնիկում (1929) և Սանկտ Պետերբուրգի ճարտարապետության և քաղաքացիական ճարտարագիտության պետական համալսարան (1938) |
| Ժանր | քանդակագործություն |
| Մասնագիտություն | քանդակագործ |
Գառնիկ Արշակի Քամալյան (հունվարի 6, 1908, Իգդիր, Երևանի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն - հունվարի 24, 1973, Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), հայ քանդակագործ։ ՀՌՆՄԵՄ-ի և ՀՌՆԱ-ի անդամ (1927-1932)։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
1929 թվականին ավարտել է Երևանի Գեղարդ-տեխնիկումը։ 1929 թվականից մասնակցել է ցուցահանդեսների։ 1938 թվականին ավարտել է Լենինգրադի արդյունաբերական շինարարության ինժեներների ինստիտուտի ճարտարապետական ֆակուլտետը։ 1954-1960 թվականներին ապրել և աշխատել է Պերմում[1]։
Ծնվել է 1908 թվականի հունվարի 6-ին Իգդիր քաղաքում։ Թուրքիայի կառավարության կողմից հայերի հետևողականորեն հետապնդումների պատճառով ապագա քանդակագործի ընտանիքը տեղափոխվել է հարազատների մոտ՝ կովկասյան Հայաստան։ 1925 թվականին Գառնիկ Քամալյանը ընդունվել է Երևանի գեղարվեստա-արդյունաբերական քոլերջ, որտեղ սովորել է նկարիչ Վարթանես Հախիկյանի և Գաբրիել Գյուրջյանի հետ։ 1929 թվականին «Վ. Ի. Լենինի դիմանկարի» (ռուս Արա Սարգսյան) դիպլոմային աշխատանքով հաջողությամբ ավարտել է ուսումնարանը։ Դեռևս ուսման տարիներին դարձել է ՀՌՆՄԵՄ-ի և ՀՌՆԱ-ի անդամ (1927) և 1929 թվականից մասնակցել է գեղարվեստական բոլոր տեսակի ցուցահանդեսներին։ 1933-1935 թվականներին ուսման է անցել ԼԿՇՃԻ-ի ճարտարապետություն բաժնում։ Ուսումը ավարտել է դիպլոմային աշխատանքով՝ Սեստերորեցկի պանսիոնատի նախագծով։ 1935-1964 թվականներին ապրել է Մագադանի մարզում, այնուհետև տեղափոխվել է Երևան, որտեղ էլ հետագայում՝ 1973 թվականի հունվարի 24-ին մահացել է[2]։
Աշխատանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Քանդակագործի աշխատանքների շարքում նշվում են այնպիսի դիմանկարներ, ինչպիսիք են «Աշխատավորը» (1929), թոշակառու Մելիք-Մուսյանի (1962), ԽՍՀՄ ժողովրդական արտիստ Պ. Գ. Լիսիցյանի (1963, Գրականության և արվեստի թանգարան, Երևան) և Գ. Դ. Ջանիբեկյանի (1972), «Կանացի դիմանկար» (1965), ԽՍՀՄ նավատորմի ծովակալ Ի. Ս. Իսակովի (1967), հեղափոխական Ի․ Խ․ Լալայանցի (1970), երգչուհի Լ. Զաքարյանի (1970-ական թվականներ, Հայաստանի ԳԿԳ) և այլն[2]։
Նա հեղափոխական Կամոյի հուշարձանի հեղինակն է (1968, Գավառ (քաղաք))։
Ստեղծագործություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- «Ծովակալ Հովհաննես Իսակով»
- «Պավել Լիսիցյան»
- «Մարիետա Շահինյան»
- «Զարուհի Դոլուխանյան»