Ա Ին
Ա Ին չինարեն՝ 阿英 | |
|---|---|
| Ծնվել է | փետրվարի 6, 1900[1] |
| Ծննդավայր | Վուհու, Taiping Prefecture, Anhui, Ցին կայսրություն |
| Վախճանվել է | հունիսի 17, 1977[1] (77 տարեկան) |
| Վախճանի վայր | Չինաստան |
| Գրական անուն | А Ин |
| Մասնագիտություն | գրող, գրական քննադատ, լրագրող, դրամատուրգ և բանաստեղծ |
| Քաղաքացիություն | .svg){kind=small} Ցին կայսրություն և  Չինաստան |
| Ժանրեր | դրամա, պատմվածք և էսսե |
| Անդամակցություն | Մայիսի 4ի շարժում և Չինաստանի ձախլիկ գրողների միություն[2] |
| Կուսակցություն | Չինաստանի կոմունիստական կուսակցություն |
Ա Ին (չին.` 阿英, իրական անունը - Ցյան Սին-ցուն (չին.` 钱杏邨), փետրվարի 6, 1900[1], Վուհու, Taiping Prefecture, Anhui, Ցին կայսրություն - հունիսի 17, 1977[1], Չինաստան), չինացի դրամատուրգ, գրականագետ, գրող և քննադատ։ Հեղինակ է պատմական դրամաների և չինական նոր և նորագույն գրականության պատմության վերաբերյալ աշխատությունների։ Չինական գրականության կարկառուն ներկայացուցիչներից է։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծնվել է Ուհու քաղաքում։ Երիտասարդ տարիքում մասնակցել է մայիսչորսյան շարժմանը։ 1926 թվականին անդամագրվել է Չինաստանի Կոմկուսին։ 1927 թվականին փախել է Ուհան, այնտեղից էլ Շանհայ, որտեղ բանաստեղծ Ցզյան Հուան-ցիի (蒋光慈, 1901-1931) հետ կազմակերպել է «Արև» (太阳) միությունը` դառնալով Չինաստանում պրոլետարական գրականության առաջատարներից։ 1930 թվականի ձմռանը մասնակցել է «Ձախ գրողների ընկերակցության» (左翼作家同盟) նախապատրաստական աշխատանքներին, ընտրվել վարչության անդամ։ 1930-ականների վերջերին չին-ճապոնական պատերազմի ժամանակ եղել է Շանհայի «Փրկություն» (救亡 日报) օրաթերթի գրական խմբագիր։ 1941 թվականին ղեկավարել է 4-րդ նոր բանակի քարոզչական աշխատանքները։ Չինաստանի Ժողովրդական Հանրապետության հիմնումնից հետո աշխատել է մշակույթի կառավարման ոլորտում` միաժամանակ կատարելով մեծ ծավալի գրական հետազոտություններ։ Մահացել է քաղցկեղից 1977 թվականի հունիսի 17-ին։
Ստեղծագործությունը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Գրական ասպարեզ է մտել որպես նովելագիր («Գերեզմաններ», «Հեղափոխության պատմություն», «Սպիտակ ծխի» և այլ ժողովածուներ), և բանաստեղծ («Սոված մարդիկ ու սոված արծիվ» ժողովածու), սակայն ամենամեծ ճանաչում է ստացել որպես դրամատուրգ։ 1920-ականների վերջերից հանդես է գալիս նաև որպես գրական քննադատ և գրականության պատմաբան։ Բացի ժամանակակից չին հեղինակներից, ուշադրություն է դարձրել նաև Մաքսիմ Գորկու, Ալեքսանդր Պուշկինի, Բերնարդ Շոուի, Ալեքսանդր Դյումայի և այլ արտասահմանյան հեղինակների ստեղծագործություններին։ Գրել է արժեքավոր աշխատություններ XIX-XX դդ. Չինական գրականության մասին. «Ժամանակակից չին գրողների» (1928 ), «Պատմական նյութերի ցուցիչ» (1935), «Չինական նոր գրականության մեծ անթոլոգիան», «Զրույցներ արձակի մասին» (1936) «Ցինի ուշ շրջանի արձակը» (1937), «Ցինի ուշ շրջանի դրամատիկական և արձակ ստեղծագործությունների վերջին գրացուցակ» (1954), «Ափիոնային պատերազմի ժամանակահատվածի ստեղծագործությունների հավաքածու» (1957), «Ֆրանս-չինական պատերազմի ժամանակահատվածի ստեղծագործությունների հավաքածու» (1957) և այլն։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Encyclopædia Britannica
- ↑ А Ин // Краткая литературная энциклопедия — Moscow: Советская энциклопедия, 1962. — Vol. 1.
Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Федоренко Н. Т., Китайская литература, М., 1956
- «Краткая литературная энциклопедия», т. 1, М., 1962
- Черкасский Л. Е. Новая китайская поэзия (20-30-е годы). М.։ Наука, 1972.
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
| ||||||||||||
