1938 թվականին ավարտել է Երևանի պետական բժշկական ինստիտուտը։ Մասնակցել է Հայրենական մեծ պատերազմին։ Սրտաբանության և սրտային վիրաբուժության ինստիտուտի կազմակերպիչներից է։ 1957-1960 թվականներին՝ նույն ինստիտուտի սրտային վիրաբուժության բաժանմունքի վարիչ, (1958 թվականին կատարել է սրտի արատի առաջին վիրահատությունը Հայաստանում), 1960-1982 թվականներին՝ ԵԲԻ վիրահատական վիրաբուժության և տեղագրական անատոմիայի ամբիոնի վարիչ[1]։
Աշխատանքները վերաբերում են սրտի արատների վիրաբուժության, աորտայի բնածին նեղացման, սրտի պսակածն անոթների անբավարարության հարցերին։ Օժտված լինելով կերպարվեստագետի արտակարգ ձիրքով՝ նա ինքն է ստեղծել իր գրքերի բոլոր գունավոր ատլասները։ Մշակել է դեմքի պլաստիկ վերականգնման մեթոդ։ 1970 թվականին ՀԽՍՀ ԳԱ Հնագիտության և ազգագրության ինստիտուտին կից հիմնել է մարդաբանության լաբորատորիա, 1978 թվականին ՀԽՍՀ ազգագրության թանգարանում (Սարդարապատ)՝ բրոնզեդարյան մարդկանց գանգերի հիման վրա վերականգնված դիմաքանդակների պատկերասրահ։ Վերականգնել է Պետրոս Դուրյանի (1972), խուռիական (բրոնզեդարյան), ուրարտական և Շենգավիթում 6 հազար տարի առաջ ապրած բնիկների դեմքեր։ Այդ դիմաքանդակներից մի քանիսը դարձել են Նոր Զելանդիայի և Լիբանանի ազգային թանգարանների սեփականությունը։ ԱՄՆ-ի հայ մասնագետների միության անդամ (1967)։
↑Ով ով է. Հայեր. Կենսագրական հանրագիտարան, հատոր երկրորդ, Երևան, 2007.
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։