Ալոիս Յիրասեկի ստեղծագործությունը չեխ ժողովրդի պատմության կարևորագույն փուլերի գեղարվեստական տարեգրությունն է։ Հնագույն ժամանակներն են արտացոլված «Չեխական հինավուրց զրույցներ»-ում (1894, հայերեն հրատարակությունը՝ 1955)։ 1775 թվականի չեխական գյուղացիական ապստամբությանն է նվիրված նրա առաջին պատմավեպը՝ «Սկալակները» (1875)։ Հուսյան շարժումը (15-րդ դար) պատկերող «Վերջը և սկիզբը» (1882), «Օտար ծառայության մեջ» (1883), «Հոսանքների միջև» (1887-1890), «Ընդդեմ բոլորի» (1893), «Եղբայրություն» (1898-1908), «Հուսյան արքան» (1916-1920) վեպերում Յիրասեկն այդ շարժումը դիտել է որպես ժողովրդական հակաավատական շարժում։ «Շնագլխականներ» (1884), «Ժայռեր» (1886), «Խավար» (1912-1915) և այլ վեպերում նկարագրել է Սպիտակ լեռան ճակատամարտում (1620) չեխ ժողովրդի կրած պարտությունը և ազգային անկախության կորուստը։ Չեխական ազգային վերածննդի ժամանակաշրջանն է վերարտադրված Յիրասեկի մի շարք վեպերում ու վիպակներում («Դքսի պալատում», 1877, «Ֆ․ Լ․ Վեկ», 1888-1906)։ Յիրասիեկը գրել է նաև «Յան Ժիժկա» (1903), «Յան Ռոհաչ» (1914) պատմական և «Վոյնարկա» (1890), «Մենություն» (1908) սոցիալ-կենցաղային դրամաները։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 8, էջ 124)։
Չեխոսլովակիա[5] և 
Ավստրո-Հունգարիա
Alois Jirásek Վիքիպահեստում
